عوارض جراحی لگن می‌تواند شامل مشکلات عمومی جراحی مانند عفونت، خونریزی، و لخته‌های خون باشد. عفونت ممکن است در محل جراحی یا حتی در بدن منتشر شود و به درمان فوری با آنتی‌بیوتیک نیاز دارد. خونریزی بیش از حد نیز می‌تواند نیاز به تزریق خون یا اقدامات دیگر داشته باشد.
مشکلات اختصاصی جراحی لگن نیز وجود دارد، از جمله جابجایی یا شکستگی پروتز، آسیب به اعصاب یا عروق خونی ناحیه لگن، و ناتوانی در دستیابی به دامنه حرکتی کامل پس از جراحی. جابجایی یا شکستگی پروتز ممکن است به یک جراحی مجدد نیاز داشته باشد.
عارضه دیگر که ممکن است پس از جراحی لگن رخ دهد، درد مزمن و طولانی مدت است. این درد می‌تواند به دلیل مشکلاتی مانند التهاب یا عوارض مکانیکی باشد. در برخی موارد، درد ممکن است به دلیل مشکلاتی در ناحیه لگن یا ستون فقرات باشد که قبل از جراحی نادیده گرفته شده‌اند.
عارضه دیگری که باید به آن توجه داشت، مشکلات مرتبط با ترمیم بافت‌ها و استخوان‌هاست. در بعضی موارد، استخوان‌ها به خوبی جوش نمی‌خورند یا ممکن است ضعف در ترمیم استخوان‌ها وجود داشته باشد که منجر به شکستگی مجدد یا ناتوانی در تحمل وزن می‌شود.
در نهایت، مشکلات روانی و روحی نیز می‌تواند از عوارض جراحی لگن باشد. برخی بیماران ممکن است با استرس، اضطراب، و افسردگی پس از جراحی روبرو شوند که نیاز به مراقبت و حمایت‌های روان‌شناختی دارند.
جراحی آرتروسکوپی، با وجود مزایای فراوان، ممکن است با برخی عوارض همراه باشد. یکی از عوارض معمول این جراحی، عفونت است. عفونت ممکن است در محل ورود دوربین و ابزار جراحی به بدن رخ دهد. برای پیشگیری از این مشکل، پزشکان معمولاً آنتی‌بیوتیک‌ها را قبل و بعد از جراحی تجویز می‌کنند.
یکی دیگر از عوارض ممکن، آسیب به بافت‌های اطراف مفصل است. این آسیب ممکن است شامل رگ‌های خونی، اعصاب یا بافت‌های نرم باشد. هرچند احتمال وقوع این آسیب‌ها کم است، اما در برخی موارد ممکن است عوارض جدی ایجاد کند و نیاز به درمان‌های اضافی داشته باشد.
التهاب و درد پس از جراحی نیز از دیگر عوارض شایع است. این علائم معمولاً طی چند روز تا چند هفته پس از جراحی کاهش می‌یابند. استفاده از داروهای ضد التهاب و تسکین دهنده درد می‌تواند به کاهش این علائم کمک کند.
عوارض دیگر ممکن است شامل لخته شدن خون در رگ‌های پا (ترومبوز وریدی عمیق) و یا انسداد ریه (آمبولی ریوی) باشد. هرچند این عوارض نادر هستند، اما در صورت وقوع می‌توانند خطرناک باشند و نیاز به مداخله فوری دارند. پزشکان معمولاً توصیه‌های خاصی برای پیشگیری از این مشکلات به بیماران می‌دهند.
در نهایت، ناتوانی در بهبود کامل یا نیاز به جراحی مجدد نیز از عوارض ممکن است. برخی از بیماران ممکن است بهبودی کامل نداشته باشند و نیاز به جراحی‌های تکمیلی یا درمان‌های دیگر داشته باشند. این موارد اغلب به علت مشکلات پیچیده‌تر مفصل یا ناتوانی بدن در پاسخ به درمان است.
در صورت نیاز به آرتروسکوپی زانو در شیراز کلیک کنید.
عمل جراحی مینیسک زانو با لیزر یکی از روش‌های نوین در درمان آسیب‌های مینیسک زانو است. این روش به دلیل دقت بالا و کمترین تهاجم به بافت‌های سالم مورد توجه قرار گرفته است. در این نوع جراحی، از لیزر برای برش دقیق بافت آسیب‌دیده استفاده می‌شود که باعث کاهش خونریزی و التهاب بعد از عمل می‌شود.
یکی از مزایای جراحی با لیزر، کاهش زمان بهبودی بیمار است. به دلیل کمترین آسیب به بافت‌های اطراف، بیماران معمولاً زودتر به فعالیت‌های روزانه خود بازمی‌گردند. همچنین، خطر عفونت در این روش کمتر است زیرا لیزر باکتری‌ها را نیز از بین می‌برد.
لیزر در این نوع جراحی به عنوان یک ابزار دقیق برای ترمیم یا برداشتن قسمت‌های آسیب‌دیده مینیسک استفاده می‌شود. این دقت باعث می‌شود که بخش‌های سالم مینیسک حفظ شوند و عملکرد زانو به بهترین شکل ممکن بازگردد. همچنین، میزان درد و نیاز به داروهای مسکن پس از جراحی کاهش می‌یابد.
یکی دیگر از مزایای جراحی با لیزر، قابلیت انجام آن به صورت سرپایی است. بسیاری از بیماران نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارند و می‌توانند بعد از چند ساعت به خانه بازگردند. این امر موجب کاهش هزینه‌های بیمارستانی و تسریع در بازگشت به زندگی عادی می‌شود.
با این حال، باید توجه داشت که جراحی با لیزر نیاز به تخصص و تجربه بالایی دارد. پزشکان باید دوره‌های آموزشی خاصی را برای استفاده از لیزر در جراحی‌های ارتوپدی بگذرانند. همچنین، این روش ممکن است برای همه بیماران مناسب نباشد و انتخاب روش جراحی به وضعیت خاص هر بیمار بستگی دارد.
مینیسک زانو در واقع دو تکه غضروفی هلالی شکل هستند که در داخل مفصل زانو قرار دارند. این دو مینیسک که به عنوان مینیسک داخلی (مدیال) و مینیسک خارجی (لترال) شناخته می‌شوند، بین استخوان ران (فمور) و استخوان ساق پا (تیبیا) قرار گرفته‌اند. وظیفه اصلی این مینیسک‌ها توزیع وزن بدن و جذب ضربه‌های وارده به زانو است تا از سایش و آسیب به استخوان‌های زانو جلوگیری شود.
مینیسک‌ها ساختاری غضروفی دارند که باعث می‌شود توانایی بالایی در جذب شوک‌ها و توزیع بار داشته باشند. همچنین به پایداری و ثبات مفصل زانو کمک می‌کنند. مینیسک داخلی بزرگ‌تر و کمتر متحرک است و به همین دلیل بیشتر در معرض آسیب قرار دارد. مینیسک خارجی کوچک‌تر و متحرک‌تر است و کمتر دچار آسیب می‌شود.
وظایف مهم دیگری که مینیسک‌ها بر عهده دارند شامل تسهیل حرکت زانو، جلوگیری از اصطکاک بین استخوان‌ها و کمک به توزیع مایع مفصلی برای تغذیه و لغزش بهتر غضروف‌ها است. این ویژگی‌ها مینیسک را به بخش مهمی از مفصل زانو تبدیل کرده اند که نقش حیاتی در سلامت و کارایی زانو دارد.
آسیب به مینیسک می تواند ناشی از حرکات چرخشی ناگهانی، فشارهای شدید، یا فرسودگی ناشی از سن باشد. به همین دلیل، حفظ سلامت و تقویت عضلات اطراف زانو برای کاهش خطر آسیب بسیار مهم است.
جهت مشاهده جراح مینیسک زانو در شیراز کلیک کنید.
آرتروسکوپی یک روش جراحی کم‌تهاجمی است که برای تشخیص و درمان مشکلات مفاصل استفاده می‌شود. در این روش، جراح از یک دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ استفاده می‌کند که از طریق یک برش کوچک به داخل مفصل وارد می‌شود. این دوربین به مانیتور متصل است و تصاویر دقیقی از داخل مفصل به جراح ارائه می‌دهد. آرتروسکوپی معمولاً برای بررسی و درمان مشکلاتی مانند آسیب‌های غضروفی، پارگی رباط‌ها و التهاب مفاصل به کار می‌رود.
این روش جراحی به دلیل کم تهاجمی بودن و داشتن برش های کوچک، نسبت به جراحی های باز مزایای زیادی دارد. از جمله این مزایا می‌توان به کاهش درد بعد از عمل، کاهش زمان بهبودی و کاهش خطر عفونت اشاره کرد. همچنین، آرتروسکوپی م ی‌تواند به جراحان کمک کند تا به طور دقیق تری مشکلات داخلی مفاصل را تشخیص داده و درمان کنند.
آرتروسکوپی معمولاً در بیمارستان یا مراکز جراحی انجام می‌شود و بیمار بعد از عمل نیاز به بستری شدن طولانی ندارد. بسته به نوع مشکل و مفصل مورد نظر، این روش می‌تواند به عنوان یک جراحی سرپایی انجام شود و بیمار در همان روز به خانه بازگردد.
علاوه بر استفاده های درمانی، آرتروسکوپی می‌تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی نیز به کار رود. در موارد ی که سایر روش های تصویربرداری مانند MRI یا CT اسکن نتوانند به‌طور دقیق مشکل را شناسایی کنند، آرتروسکوپی می‌تواند اطلاعات بیشتری در اختیار پزشک قرار دهد.
آرتروسکوپی برای مفاصل مختلف بدن از جمله زانو، شانه، مچ دست، مچ پا، آرنج و لگن قابل استفاده است. هر مفصل دارای ویژگی ها و تکنیک های خاص خود در انجام آرتروسکوپی است که پزشکان متخصص در این زمینه از آن ها استفاده می کنند.