شکستگی استخوان کتف، به دلیل ساختار پیچیده و اهمیت عملکردی آن، میتواند عوارض متعددی به همراه داشته باشد. یکی از عوارض رایج، محدودیت در حرکت شانه است. پس از یک دوره شکستگی، ممکن است فرد نتواند شانه خود را به طور کامل حرکت دهد. این محدودیت ممکن است به دلیل التهاب و ضعف عضلات اطراف کتف رخ دهد و نیاز به فیزیوتراپی برای بازگرداندن حرکت طبیعی دارد.
یکی دیگر از عوارض ممکن، آسیب به اعصاب و عروق خونی در ناحیه کتف است. در صورتی که شکستگی شدید باشد و استخوانهای شکسته به اعصاب یا عروق آسیب برسانند، ممکن است علائمی مانند بیحسی یا کاهش جریان خون در دست و بازو تجربه شود. این عارضه میتواند جدی باشد و نیاز به جراحی برای رفع آن داشته باشد.
تغییر شکل ظاهری شانه یکی دیگر از عوارض محتمل است. در برخی موارد، استخوانهای کتف پس از شکستگی به درستی به هم جوش نمیخورند و شکل شانه تغییر میکند. این تغییرات ممکن است دائمی باشد و تاثیر منفی بر ظاهر فرد و عملکرد شانه داشته باشد.
عفونت نیز در موارد شکستگی باز ممکن است رخ دهد. اگر استخوان از پوست خارج شود یا بافتهای اطراف دچار آسیب شوند، احتمال ورود باکتریها به محل شکستگی وجود دارد. عفونت میتواند فرآیند بهبودی را کندتر کند و نیاز به درمان آنتیبیوتیکی داشته باشد.
از دیگر عوارض احتمالی میتوان به آرتروز شانه اشاره کرد. پس از یک شکستگی، به ویژه در صورتی که مفصل گلنوهومرال نیز آسیب دیده باشد، ممکن است آرتروز در مفصل شانه ایجاد شود. این حالت میتواند باعث درد مزمن و محدودیت حرکت شانه در درازمدت شود.
ضعف عضلانی نیز پس از شکستگی شایع است. به دلیل استفاده نکردن از شانه در طول دوره درمان و استراحت، عضلات اطراف کتف ضعیف میشوند. این ضعف میتواند باعث کاهش قدرت و کارایی شانه شود و به فیزیوتراپی برای تقویت عضلات نیاز دارد.
در برخی موارد، شکستگی ممکن است به طور کامل ترمیم نشود. این وضعیت به نام «شکستگی بهبود نیافته» شناخته میشود و میتواند باعث درد و ناپایداری مداوم در شانه شود. درمان این حالت ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
سفتی مفصل پس از شکستگی نیز یک عارضه دیگر است. به دلیل التهاب و عدم حرکت شانه برای مدت طولانی، ممکن است مفصل شانه سفت شود و انعطافپذیری خود را از دست دهد. درمان این مشکل شامل فیزیوتراپی و تمرینات خاص برای افزایش انعطاف مفصل است.
کاهش دامنه حرکتی نیز ممکن است در نتیجه شکستگی و درمان آن رخ دهد. اگرچه ممکن است شانه بهبود یابد، اما دامنه حرکتی شانه نسبت به قبل از شکستگی کاهش یابد. این عارضه میتواند بر فعالیتهای روزمره فرد تأثیر بگذارد.
سرانجام، برخی افراد ممکن است درد مزمن را تجربه کنند. حتی پس از بهبود کامل شکستگی، درد مزمن ممکن است در ناحیه شانه و کتف باقی بماند و برای مدت طولانی فرد را آزار دهد.